ماڵپەڕی فەرمی مامۆستا احسان برھان الدین
ڕه‌وشتی زانا گه‌وره‌كان
پێشه‌وا شافیعي به ڕحمه‌ت بێت فه‌رموویه‌تی : (لوددت أن الناس تعلموا هذا العلم ولا يُنسبُ إلىَّ شيءٌ منه أبدا فأوجرُ عليه ولا يحمدوني!)
خۆزگه‌م ده‌خواست خه‌ڵكی له‌و زانسته‌م فێربوونایه وهه‌رگیز ناویشم نه‌برایه و باسم نه‌كرایه، پاداشتم ده‌ست بكه‌وتایه‌و كه‌سیش سوپاسی نه‌كردمایه.
